آرامگاه سعدی
آرامگاه سعدی معروف به سعدیه محل خاکسپاری یکی از شعرای بزرگ ایرانی شرف الدین مصلح شیرازی معروف به سعدی است. آرامگاه سعدی یکی از مشهورترین مکانهای دیدنی شیراز محسوب می شود. حال و هوای خاص این مجموعه برای هر گردشگری جذابیت دارد و بنای منحصر‌به فرد آن با ترکیبی از معماری قدیم و جدید، ستون‌های افراشته و کاشی‌های لاجوردی، هر بیننده ای را مجذوب می کند. این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذراند و سپس در همان‌جا دفن شده‌است.
محسن فروغی معمار مدرنیست ایرانی طرح آرامگاه را با همکاری علی اکبر صادق با الهام گرفتن از عناصر معماری سنتی ایران، در سال ۱۳۳۰ طراحی کرده است. ساختمان به سبک ایرانی است با ۸ ستون از سنگ‌های قهوه‌ای رنگ که در جلوی مقبره قرار دارند و اصل بنا با سنگ سفید و کاشی کاری مزین است. سنگ قبر سعدی در مرکز عمارتی هشت ضلعی قرار دارد و سقف آن با کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ تزیین شده است. در هفت ضلع ساختمان، هفت کتیبه قرار دارد که روی آن‌ها قسمت‌هایی از گلستان و بوستان، قصاید، بدایع و طیبات شیخ به خط ابراهیم بوذری نوشته شده است.
این بنا از سمت چپ به رواقی متصل می‌شود که در آن هفت طاق وجود دارد و با کف سازی سیاه رنگ به آرامگاه شوریده شیرازی پیوند می‌خورد. کاشی کاری‌های داخل حوض ماهی که به سبک سلجوقی است، در سال ۱۳۷۲ توسط استاد کاشیکار تیرانداذ طراحی و توسط میراث فرهنگی اجرا شد. در عمق ده متری صحن آرامگاه، قناتی وجود دارد که آب آن به درون حوض ماهی می ریزد. دو ساختمان آجری در کنار حوض ماهی وجود دارد که یکی دفتر و ساختمان دیگر کتابخانه عمومی سعدیه است. زیر زمین سعدیه نیز امروزه به چایخانه سنتی تغییر شکل پیدا کرده است. محوطه باغ به سبک ایرانی گلکاری، درختکاری و باغچه بندی شده‌است.
