امامزاده سلطان علی ابن محمدباقر
امام زاده علی بن محمد باقر، معروف به سلطان علی، فرزند امام محمد باقر (ع) است. وی در سال ۱۱۳ هجری قمری به خواسته دوستداران اهل بیت از مناطقی چون چهل حصاران و فین کاشان به مشهد اردهال هجرت نمود و سه سال در آنجا بر تبلیغ و ارشاد مردم پرداخت. اما در سال ۱۱۶ هجری قمری، او با چند نفر دیگر از اهالی منطقه توسط قوای حکومتی کشته شد و در مشهد اردهال به خاک سپرده شد. مراسم قالی شویان یک مراسم سنتی است که به یاد وی هر سال با عزاداری و شور در مشهد اردهال برگزار می‌شود.
صبح روز قالی‌شویی، مردم فین با چوب‌هایی که نمادی از سلاح اجدادشان است، در نزدیک حرم گرد هم می‌آیند. با شعار «یا حسین» به طرف مرقد سلطان علی بن محمدباقر می‌روند. در این مکان، با حضور علما، آیات قرآنی خوانده می‌شود. مردم نوحه می‌خوانند و پس از مدتی، یک قالی از داخل حرم برداشته و به سمت چشمه آبی که نزدیک است، حمل می‌شود. این اقدام نماد حرکت جنازه امامزاده است. پایان مراسم با عزاداری مردم همراه است. در این مراسم، مردم با شعارهای مختلف چوب به دست‌ها را همراهی می‌کنند.
در حرم سلطان علی یک سرداب با ابعاد خاصی قرار دارد. بسیاری از داستان‌ها و افسانه‌ها در مورد تابوت‌های موجود در آن سرداب وجود دارد. یکی از این داستان‌ها از زمان اعتضاد الدوله، حکمران قم است. وقتی او به مشهد اردهال سفر کرد، فرمان داد تا ورودی سرداب باز شود. وقتی وی داخل سرداب رفت، تعداد زیادی تابوت با جسدهایی سالم دید. این جسدها لباس‌های عصر خود را به تن داشتند و برخی حتی اثراتی از خون روی گونه‌هایشان داشتند. او فرض کرد که این افراد از یاران سلطان علی هستند.
