برج لاجیم
برج لاجیم بنایی تاریخی در شهرستان سواد کوه استان مازندران می باشد که در زمان تسلط آل زیار بر طبرستان در فاصله سال‌های ۳۱۶ تا ۴۴۳ هجری قمری ساخته شده است. این برج در قسمت مرتفعی از روستا ودر محدوده ای عاری از پوشش گیاهی مانند شبه جزیره ای که از سه طرف به پرتگاههای عمیق مشرف است به چشم می خورد. در گذشته در حاشیه پرتگاهها، خندقی با دیوارهای عظیم وجود داشته که قلعه ای وسیع را در بر می گرفت و برج عظیم لاجیم هم از این قاعده مستثنی نبوده است.
ورودی برج لاجیم در قسمت شرقی است و پایه گنبد آجری آن به یک ردیف طاق‌نما مزین شده و در کمربند زیر گنبد دو کتیبه به خط کوفی و پهلوی بر روی هم واقع شده اند. در حقیقت اهمیت این بنا به دلیل وجود همین کتیبه هاست؛ همچنین خط کوفى این کتیبه از نظر زیبایى و ارزش هنرى جزو زیباترین نمونه هاى خط کوفى تزئینى به شمار مى رود. این دو کتیبه به شکل زیبایی با آجرهای تراش‌خورده در زمینهای از گچ سفید مشاهده می شود. خط کوفی كتیبه نام صاحب بنا یعنی کیا اسماعیل ابوالفوراس شهریارابن‌عباس و تاریخ ۴۱۳ هجری قمری را نشان می‌دهد.
محیط دایره ای برج لاجیم در قاعده ۲۶۸۰ سانتی متر، قطر فضای داخلی ۵۴۷ سانتی متر و پهنای ورودی ۱۱۲ سانتی متر شکل گرفته است. برج لاجیم تحت تأثیر تفکرات مذهبی مردم روستا به امام زاده عبدالله شهرت یافته ولی در واقع همین دیدگاه باعث حفظ و نگهداری برج نیز شده است. موقعیت جغرافیایی روستای لاجیم و قرار گرفتن آن در میان سه منطقه کسلیان ، دودانگه ، چهاردانگه اهمیت ویژه ای به این منطقه بخشیده است. وجود این برج باستانی با ۱۵۰۰ سال قدمت همچون نگین درخشان این روستا می باشد که پس از گذشت هزار و اندی هنوز سرپا و استوار نظاره گر طبیعت زیبای سوادکوه است.
