تپه سگز آباد

تپه سگز آباد یکی از تپه‌های باستانی ایران است که در استان قزوین و در منطقه بوئین زهرا قرار دارد که مربوط به اواخر هزاره دهم پیش از میلاد یعنی از دوره مادها تا دوره هخامنشی است. تپه سگزآباد در فاصله هشت کیلومتری شمال سگزآباد، در بین مزارع گندم و جو قرار دارد، ارتفاع تپه زیاد نیست ولی در بین مزارع پست و کم ارتفاع منطقه به راحتی قابل تشخیص است. کاوش‌های باستان‌شناسی در این مجموعه از سال 1349 به سرپرستی عزت الله نگهبان، پدر باستان‌شناسی ایران شروع شد و تاکنون توسط دانشکده باستان‌شناسی دانشگاه تهران ادامه دارد.

بر اساس اطلاعات به دست آمده، یکجانشینی بشر در این محوطه در حدود 1700 سال قبل از میلاد شروع شده است و به دوره مادها تا دوره هخامنشیان برمی‌گردد. همچنین مشخص شد که حدفاصل بین دو محوطه‌ی سگزآباد و قبرستان احتمالا دارای لایه‌های استقراری نیمه‌ی دوم هزاره‌ی چهارم قبل از میلاد می‌باشد که به وسیله‌ی حجم بالای رسوبات، دفن شده است همچنین در جنوب تپه لایه‌های استقراری اواسط هزاره‌ی چهارم قبل از میلاد کشف شد. بر این اساس، این احتمال نیز می‌رود در دوره‌ی مس‌سنگی جدید، استقرار تپه‌ی قبرستان به طرف شرق گسترش یافته باشد.

تپه‌های سه‌گانه زاغه، قبرستان و سگز آباد به احتمال زیاد جزو قدیمی‌ترین مناطقی است که بشر در آن ها و در فلات ایران سکونت و یکجا نشینی را آغاز کرده است. آثاری از عصر آهن نیز در این محل کشف شده که نشان دهنده آشنا بودن ساکنین باستانی این منطقه با ذوب آهن است. متاسفانه راه رسیدن به تپه سگز آباد بسیار ناهموار و خاکی است وهیچ حصار و نگهبان یا حتی تابلویی اطراف این تپه ارزشمند وجود ندارد. همچنین به دلیل کاوش‌های غیرقانونی و قاچاق، بخش زیادی از لایه‌های باستانشناسی نابود شده است. احتمالا این تپه به زودی شخم هم بخورد و برای کشت گندم و جوی دیم مورد استفاده قرار بگیرد. عکاس: امین رحمانی