جاده چالوس

جاده چالوس، با نام رسمی جاده ۵۹ یکی از مهمترین جاده‌های دسترسی به شمال ایران از شهرهای تهران و کرج است که از میان شهر کرج در استان البرز شروع و به شهر چالوس در مازندران متصل می شود. جاده چالوس با چشم‌اندازهای طبیعی و بکر از پرطرفدارترین راه‌های مواصلاتی به شمال کشوربه شمار می رود و به همین دلیل در ایام تعطیل سال اغلب با ترافیک‌ سنگین همراه می‌شود. پیش از ساخت جاده چالوس، تنها یک مسیر خاکی و مالرو، راه دسترسی به روستاهای منطقه را تشکیل می‌داده اما به گونه‌ای نبود که ارتباط دهنده شمال و جنوب کشور باشد.

سرانجام در دوران پادشاهی رضاشاه پهلوی و در اردیبهشت ١٣١٠ ساخت جاده آغاز شد و در سال ۱۳۱۲ مورد بهره‌برداری قرار گرفت. برای ساخت جاده ای به طول ۱۶۸ کیلومتر و عرض ۸ متر که در واقع قطر رشته کوه البرز را می‌پیماید، تونل‌ها و پل‌های بسیار طولانی ساخته شده است. شناخته‌شده‌ترین آن، تونل کندوان می باشد که در فاصله ۹۰ کیلومتری جنوب چالوس قرار گرفته و کرج را به چالوس متصل می‌کند. با احداث تونل کندوان ۱۳ کیلومتر از مسیر مرکز کرج به چالوس کاسته شد چرا که تا پیش از این برای طی این مسیر باید کوه دور را دور می زدند.

جاده چالوس به دلیل پیچ و خم های فراوان، دارای گردنه‌های خطرناکی می باشد که از مشهورترین آن‌ها گردنه هزار چم است. این گردنه در۵۰ کیلومتری چالوس و ۱۰۰ کیلومتری کرج جای گرفته و درحقیقت پیچ‌وخم‌های آن باعث جذب بسیاری از گردشگران می‌شود. بیشتر سفرهای گردشگری مردم تهران  به سمت دریای خزر از طریق همین جاده صورت می‌گیرد و به خاطر گردنه های زیادی که در جاده وجود دارد برای رانندگی با سرعتهای بالا مناسب نیست. در مسیر کرج - چالوس و درست به موازات جاده، رودخانه خروشان کرج رود جریان دارد که از البرز جنوبی سرچشمه می‌گیرد و در انتهای مسیر به رودخانه جاجرود می‌ریزد؛ اگر مسیر رودخانه را دنبال کنید، به سد زیبای کرج و روستای کوچک واریان می رسید.