درخت انجیر معابد چابهار
درخت انجیر معابد یا درخت مکر زن از خانواده‌ی توت، با یک چرخه زندگی عجیب طبیعت را حیرت‌زده می‌کند. این درخت، که یکی از بلندترین‌های جنگل‌های بارانی است، با استفاده از دانه‌هایی که بر روی درختان دیگر سقوط می‌کنند، جوانه می‌زند. سپس با فرستادن ریشه‌های خود به زمین، شاخه‌های درخت میزبان را فرا می‌گیرد و آن را خفه می‌کند. این درخت در مناطق گرمسیری ایران نیز وجود دارد و به‌ویژه در جزایر خلیج فارس و خوزستان مشاهده می‌شود.
درخت انجیر معابد با قدمت صدها سال، با پوست صاف و خاکستری و برگ‌های بزرگ و خشک زیبایی خاصی به جنگل‌ها می‌بخشد. مسافران هنگام مشاهده این درخت، میوه‌های نارنجی‌رنگ به سایز فندق را میان برگ‌های پرپشت و بزرگش می‌بینند. علاوه بر زیبایی، این درخت خواص درمانی نیز دارد. عصاره پوست انجیر معابد می‌تواند به‌عنوان دهان‌شویه و کاهنده‌ی دندان‌درد استفاده شود و در درمان بیماری‌هایی مانند اسهال، اسهال خونی و زخم معده نیز مفید است.
درخت انجیر معابد با تاریخی غنی و قدمتی استثنایی به یکی از معابد طبیعت تبدیل شده است. این درخت که به‌واسطه داستان‌های بودایی و مکان‌های مقدس شناخته می‌شود، نه تنها به‌خاطر سن طولانی خود، بلکه به‌خاطر اهمیت معنوی‌اش در میان بودائیست‌ها نیز مورد توجه است. به گفته آنها، شاهزاده سیدهارتا تحت سایه این درخت به آرامش روحی رسیده و مسیر بوداییت را طی کرده است. در منطقه چابهار، علاقه‌مندان به دیدن این درخت مقدس می‌توانند به روستاهایی همچون رمین، ماشی، لیپارف کوپان و ماشی سفر کنند و این زیبایی‌های طبیعی و تاریخی را از نزدیک مشاهده نمایند.
