دروازه قرآن
دروازه قرآن یکی از دروازه‌های به جای مانده از دوره‌های قدیم در شیراز است و امروزه از آثار تاریخی و دیدنی این شهر به حساب می‌آید. دروازه قرآن در شمال شرقی شهر شیراز، در تنگه الله اکبر میان کوه چهل مقام و باباکوهی جای گرفته و در خروجی شیراز به سمت شهر مرودشت قرار دارد. این دروازه در زمان عضدالدوله دیلمی از سنگ و ساروج ساخته شد و قرآنی در آن جای دادند تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند. با گذر زمان این طاق رو به خرابی رفت، و به همین دلیل کریم‌خان زند دروازه را بازسازی کرد.
همچنین برای آن اتاقکی ویژه ساخت و دو جلد قرآن در آن قرار داد که به قرآن هفده من معروف است. دلیل این نام‌گذاری وزن و بزرگی این قرآن‌هاست که اکنون در موزه پارس شیراز نگهداری می شوند. این طاق، دارای یک دهنه ی بزرگ در میان، و دو دهنه ی کوچک در دو طرف می باشد. راه پله ی ورود به اتاق بالای دروازه در دهنه ی غربی و در مقابل آن یعنی دهنه ی شرقی آرامگاه سازنده ی این دروازه، شادروان ایگار قرار دارد. آیاتی از قرآن را نیز به خط ثلث و نسخ دورتادور دروازه نگاشته اند.
در پیشانی شمالی طاق آیه ۹ سوره اسرا، بر پیشانی جنوبی و سمت شهر شیراز، آیه ۸۸ سوره اسرا و در گوشه غربی طاق، آیه ۹ سوره حجر نوشته شده است. در میان دروازه هایی که در ایران وجود داشته و دارد، دروازه قرآن شیراز، هم از نظر قدمت و هم از دیدگاه شهرت عمومی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در دهه‌ی پیش محوطه سازی شایانی برای زیباسازی اطراف آن انجام شده و هم چنین میدانی بزرگ در جنوب دروازه نیز ساخته شده است. تنگ الله اکبر و دروازه ی قرآن یکی از گردش گاه های همیشگی مردم شیراز و مسافران تازه وارد به این شهر است.
