دریاچه مهارلو

در حدود ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی شیراز دریاچه ای زیبا به نام دریاچه مهارلو با مساحت ۲۴ هزار هکتار و عمق متوسط ۵۰ سانتی‌ متر قرار دارد که در قسمت‌ های عمیق، عمق سه متر را هم برای آن برآورد کرده اند. دریاچه مهارلو جزو منطقه شکار ممنوع  شیراز است و آن را دریاچه صورتی نیز می نامند. به سبب میزان تبخیر بالای آب و شوری زیاد آن شرایط مساعدی برای زندگی نوعی جلبک بی خطر برای دریاچه، به نام دونالیلا سالینا مهیا می شود، به همین علت، دریاچه رنگ صورتی و قرمز دارد.

این دریاچه پناهگاه پرندگان مهاجری مثل فلامینگو، پلیکان، باکلانز، هرتز، هرون، بوتیرام و اردک است اما، هیچ ماهی ای در دریاچه وجود ندارد. مارمولک، لاک پشت و مار از دیگر گونه هایی هستند که در دریاچه مهارلو زندگی می کنند. آب این دریاچه از نوع کلرید سدیم- منیزیم و سولفات سدیم است و در فصل‌ های خشک سال، یکی از کانسارهای بزرگ نمک به شمار می رود و میزان زیادی نمک از آن استخراج می شود. مهارلو دریاچه‌ای فصلی است و در فصل تابستان، قسمت بزرگی از آن تقریبا خشک شده و دوباره با بارش باران در فصل پاییز و زمستان پر آب می شود. منبع آب این دریاچه بارش‌ های جوی و رودخانه خشک شیراز، چنا راه و سلطان آباد می باشد.

رودخانه خوشك، نیز رودخانه ای فصلی است كه از شهر شیراز می گذرد و در مواقع بارندگی شدید و سیلاب بیشتر آب به حوزه این دریاچه می ریزد. ازجمله جاهای دیدنی دیگری که در سفر به این منطقه می توانید از آنها نیز بازدید کنید می توان گردنه گلچهره، پارک گل سرخ، کاروانسرای مهارلو، روستای مهارلو که قدمتش به دوران صفویه بر می گردد و امامزاده داوود را معرفی کرد. همچنین ماه های پاییز تا اواسط اردیبهشت بهترین زمان برای گردش در این دریاچه می باشد، زیرا دیگر با خشکی دریاچه در تابستان مواجه نخواهید بود.