دشت لار
دشت لار در کوهپایهٔ قله دماوند و در مرز دو استان تهران و مازندران جای گرفته است که در تقسیمات کشوری بخش شمالی و شمال شرقی آن در بخش لاریجان شهرستان آمل استان مازندران و بخش جنوبی و جنوب غربی آن در لواسانات شهرستان شمیران استان تهران می‌باشد. این دشت در طول تاریخ به‌دلیل آب‌وهوای خنک، مناظر تماشایی با گلهای زرد و شقایق‌های قرمز و وجود چشمه‌سارهای فراوان همواره مورد توجه بوده و از تفرجگاه‌های ییلاقی شاهان و حاکمان محسوب می شد. وسعت دشت لار در حدود ۷۳۵۰۰ هکتار می باشد که در سال ۱۳۵۴ عنوان دشت لار به عنوان پارک ملی لار تبدیل شد و در حال حاضر ۳۱ هزار هکتار آن در محدوده پارک ملی قرار گرفته است.
انوع گیاهان دارویی و خوراکی پوشش گیاهی این دشت زیبا را تشکیل می‌دهند که از جمله آن ها گون، خرگوشک، آویشن، سیرک، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر، شیرین بیان، چای کوهی، بارهنگ و والک می باشند. دشت لار به دشت شقایق نیز معروف است چرا که در خردادماه گلهای شقایق بی شماری در تمام دشت می رویند و منظره ای دیدنی را ایجاد می کنند. در این دشت کوه ها و ارتفاعات متعددی خود نمایی می کند که از دل آن ها رودهایی با آب زلال و گوارا در لار جاری شده و این دشت را آبیاری می‌کنند. لار، دیو آسیاب، سفید آب، ورارود، الرم، چهل بره، آب امام پهنک و آب سیاه چال از رودهای این شدت می باشند که رود لار معروف‌ترین آنهاست و سد لار بر روی آن احداث شده است.
این منطقه گونه‌های جانوری متنوعی را در خود جای داده که از مهمترین آن ها شاید ماهی قزل آلای خال قرمز باشد که هم در رودخانه و هم در سد لار یافت می‌شود. از مهمترین گونه پرندگان آن نیز می توان عقاب طلایی را نام برد که درکشور فقط در این ناحیه زندگی می‌کند. در محدوده دشت لار منطقه مسکونی وجود ندارد اما قرار گرفتن این منطقه در کوهپایه قله دماوند، آن را به ییلاقی خوش آب وهوا برای عشایر تبدیل کرده است. این دشت زیبا به ویژه در فصل‌های گرم سال با داشتن هوای دلپذیر و مطبوع، مقصدی عالی برای طبیعت‌گردی و لذت بردن از زیبایی‌های آن است ومیزبان گردشگران و مسافران بسیاری می‌شود.
