قبرستان سفید چاه
قبرستان سفید چاه در بخش یانه‌سر از توابع شهرستان بهشهر و در روستای سفید چاه واقع شده است و قدمت آن به حدود ۱۲۰۰ سال پیش باز می‌گردد. خاک قبرستان به دلیل آهک بسیار بالایی که دارد به رنگ سفید می ماند و همین عامل باعث تاخیر در فاسد شدن اجساد در این قبرستان شده و همچنین گفته می‌شود علت نام‌گذاری این قبرستان به خاطر خاک سفیدش است که به میزان بالای آهک آن مربوط می شود.
این قبرستان علاوه بر اینکه در میان مردمان محلی بسیار با اهمیت است؛ از مناطق مختلف، شهرها و روستاهای دور و نزدیک، افراد اجساد خود را برای دفن به این قبرستان سفید می آورند. در این قبرستان برای سنگ لحد از تخته سنگ‌های کوه‌های اطراف استفاده می‌شود که این هم در دوام جسد موثر است؛ این در حالیست که سایر قبرستان‌ها به‌جای سنگ از تخته چوبی استفاده می کنند که خیلی زودتر از سنگ تجزیه خواهد شد.
از ویژگی های قبرهای سفید چاه این است که جنسیت افراد دفن شده در آن به روش خاصی نشان داده شده؛ اگر بالای سنگی که بر روی قبر نصب شده شکل یک شانه دوسر وجود داشته باشد قبر متعلق به یک مرد است و در صورتی که شکل شانه یک سرباشد فرد دفن شده در آن جایگاه، یک زن است. در قبرستان سفید چاه سنگ مزارها به دو شکل محرابی و صندوقی هستند؛ سنگ قبرهای محرابی، با دو تا سه طاق‌نمای تودرتو دارای تصاویر نمادین ایرانی با نقوش تزیینی به ویژه اسلیمی و هندسی به صورت متقارن می باشند.
تعدادی سنگ قبر صندوقی نیز بر فراز تپه در جهت شمالی قبرستان سفید چاه پیدا شده است که قدیمی‌ترین سنگ قبر صندوقی به تاریخ ۸۹۶ هجری قمری تعلق دارد. در روی سنگ مزارهاعلاوه بر نقوش هندسی، از عناصر نمادین دیگری همچون آینه، سرو، دو کبوتر، انار و گل انار، خوشید، چلیپا به کارگرفته شده که همه ی آن ها در بردارنده ی مفاهیم معنوی در ادبیات، عرفان و فلسفه شرق می باشند. از جمله افراد معروف که در این مکان دفن شده اند می توان به حاکم شمال به نام ملک بادله، ابراهیم، منصور و عبدالرحمن از فرزندان امام موسی ابن جعفر(ع) و چند تن از سادات مرعشی که زمانی در آمل حکومت می‌کردند اشاره کرد.
