مسجد سلطانی بروجرد
مسجد سلطانی بروجرد که به مسجد امام نیز معروف است در استان لرستان و مرکز شهر بروجرد و در کنار راسته بازار بروجرد جای گرفته و یکی از بزرگ‌ترین مسجدهای تاریخی کشور می باشد. این بنا در زمان فتحعلی شاه قاجار بر روی ویرانه‌های یک مسجد بسیار قدیمی ساخته شد و معماری آن برگرفته از معماری مسجد شاه تهران است. فرم معماری آن از نوع مساجد چهار ایوانی بوده و پلان مسجد همانند مسجد امام تهران و مسجد النبی قزوین می باشد با این تفاوت که از آن‌ها بزرگ‌تر و قدیمی‌تر است.
مسجد سلطانی بروجرد از بخش های مختلفی تشکیل شده که مهمترین آن شامل گنبدخانه، شبستان جنوب غربی، شبستان جنوب شرقی، شبستان شمال غربی، شبستان شمال شرقی، شبستان زمستانی می باشد؛ شبستان جنوبی زیر گنبد اصلی قرار دارد. مسجد سلطانی دارای سه درب ورودی است؛ درگاه شمالی آن به طرف خیابان جعفری باز می شود و طاق و مقرنسهای بسیار زیبای آن با کاشی خشت هفت رنگ به سبک دوره قاجاری آراسته شده است. درب شمالی به خیابان جعفری و درگاه ورودی شرقی آن نیز به سمت بازار دواتگران گشوده می شود.
صحن بزرگ مسجد ابعادی برابر با ۶۱ در ۴۷ متر را داراست و حوض بزرگی در وسط آن قرار گرفته است. در اطراف صحن، ۶۱ حجره برای طلاب علوم دینی ساخته شده‌است. بلندای طاق ایوان شمالی مسجد ۱۷ متر است و حاشیه آن با کاشی معرق تزیین شده که در نوع خود از کاشیهای بی نظیر قاجاریه به شمار می رود. درب شمالی مسجد چوبی بوده و تاریخ ۱۲۹۱ هجری روی آن حک شده است. در ایوان غربی این مسجد کتیبه‌ای وجود دارد که بیانگر بخشیده شدن مالیات خبازان این شهر توسط فتحعلی شاه است. آیات و روایات گوناگونی روی درهای چوبی مسجد حک شده که نشان دهنده ی قدمت و پیشینه مذهبی و تاریخی شهرستان بروجرد می باشد.
