مقبره الشعرا
مقبره الشعرا یکی از قبرستان های تاریخی در محلهٔ سرخاب شهر تبریز است و از ۸۰۰ سال پیش محل دفن بیش از ۴۰۰ شاعر، ادیب، عارف و رجال نامی بوده که در طول دوره‌های مختلف در این مکان دفن شده‌اند. مقبره الشعرا در گذشته با نام‌هایی چون حظیره الشعرا، حظیره القضاه و قبرستان سرخاب شناخته می‌شد و از جمله شاعرانی نامی که در این مکان دفن شده اند اسدی طوسی، قطران تبریزی، خاقانی شروانی، مجیر الدین بیلقانی، ظهیر الدین فاریابی، شاهپور نیشابوری، ذوالفقار شروانی، همام تبريزی، سلمان ساوجی، قطب‌الدين شيرازی، مغربی تبریزی، مانی شیرازی، لسانی شیرازی و شکیبی تبریزی می باشند.
محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار نیز آخرین شاعر نامی می باشد که در سال ۱۳۶۷ در این مقبره به خاک سپرده شده و قبر او در داخل فضای اصلی آرامگاه قرار گرفته است. متاسفانه اسم و مقبره بسیاری از افراد به مرور زمان و در پی وقوع حوادث طبیعی و انسانی از بین رفته است و تنها ۷۰ نفر از مشاهیر و عرفایی که در این مقبره دفن شده اند شناسائی و قبورشان بازسازی شده است. این مکان تاریخی که از نمادهای شهر تبریز است به گونه ای طراحی شده که تلفیقی از معماری مدرن و سنتی است و با توجه به گذشت زمان، همچنان تازه و نو به نظر می آید.
فضای اصلی مقبره الشعرا یک اتاق بسیار بزرگ است که چندین اتاق کوچک در اطراف آن قرار گرفته و بر دیوارهای آن اشعار شاعرانی که در این مقبره دفن شده‌اند به چشم می‌خورد، همچنین بخش‌های اداری، فروشگاه کتاب و صنایع‌دستی نیز سایر بخش‌های تشکیل دهنده این بنا می باشند. مهم ترین نکته ی این مجموعه طرح نا تمام آن است که با گذشت سال های متمادی هنوز به پایان نرسیده و وجود بلوک های سیمانی، حصارها، داربست ها در فضای اطراف مقبره از زیبایی مجموعه کاسته است.
