موزه بابل
موزه بابل یکی از زیباترین مکان های استان مازندران می باشد. این موزه در دوران پهلوی ساخته شده و فضای درونی آن شامل سه بخش باستان شناسی، مردم شناسی و یادمان های چوبی می باشد. ساختمان موزه ابتدا به عنوان شهرداری ساخته شده بود و در سال ۱۳۷۴ به مکان فرهنگی تبدیل شد و در اختیار میراث فرهنگی استان مازندران قرار گرفت و پس از مرمت و بازسازی، در بهمن سال ۱۳۷۵ به عنوان موزه بابل به بهره برداری رسید. طبقه اول (بخش باستان شناسی) آثاری از دوران پیش از تاریخ و اسلامی در یک اتاق و دو سالن را شامل می شود.
در طبقه دوم این موزه یک تالار نسبتا بزرگ جای دارد که وسایل کشاورزی، لباس های محلی، چادر شب بافی زنان مازندران، صنایع دستی زنان ترکمن صحرا و صنایع دستی میراث فرهنگی در آن به چشم می خورد. یکی از فضاهای دیگر این بخش «قهوه خانه سنتی» با وسایلی مانند تخت چوبی برای نشستن و استراحت می باشد. همچنین اشیا دیگری مانند وسایل روشنایی، وسیله خرد کردن قند، تخته خرد کردن سبزی و انواع قاشق های چوبی نیز در این مجموعه یافت می شوند. در قسمت داروخانه سنتی در همین بخش، اطلاعاتی از انواع گیاهان دارویی شمال و طرز استفاده از آن ها شرح داده می دهد.
در سالن دیگر موزه اشیای با ارزش چوبی به نمایش گذاشته شده اند. از دیرینه ترین آثار دوره پیش از تاریخ این موزه ظروف سفالی قرمز رنگ منقوش اسماعیل آباد متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد است. همچنین سفال های منقوش هزاره چهارم و سوم پیش از میلاد از تپه حصار دامغان، سیلک کاشان و شوش نیز در این موزه وجود دارد. بسیاری از اشیا موجود در این موزه، از مناطق باستانی مازندران مانند بهشهر، ساری، قائمشهر، نکا و نور جمع آوری شده اند. این موزه شامل فضاهایی مانند نمایشگاه موقت، کتابخانه بزرگ و مرکز اسناد تاریخی می باشد و یکی از پر بها ترین اشیای موزه، قرآن خطی متعلق به دوره صفوی است که مشابه آن خیلی کم پیدا می شود، هم چنین سکه های مربوط به دوره هخامنشیان و اسکناس های زمان قاجار و پهلوی نیز در این مجموعه قابل بازدید هستند.
