موزه تماشاگه زمان که در سال ۱۳۷۸ شمسی افتتاح شده، اولین موزه ابزارهای سنجش زمان در ایران است و دربرگیرندهی ساعتهای قدیمی ایرانی و بینالمللی است. این ملک با پیشینهای از دوران قاجار توسط حسین خداداد در سال ۱۳۴۲ خریداری و بازسازی شد، که شامل مقاومسازی و افزودن یک طبقه به ساختمان موجود بود. خداداد، که به هنر گچبری علاقهمند بود، استادکاران ماهر را برای انجام گچبریهای ظریف آن استخدام کرد که اجرای آنها دوازده سال به طول انجامید و در سال ۱۳۵۶ تکمیل شد.
موزه تماشاگه زمان با ابزارهای زمانسنجی متنوعی که در چندین بخش شامل ساعتهای ابتدایی، ساعتهای مکانیکی وزنهای و کوکی، و ساعتهای قابل حمل از جمله جیبی و مچی به نمایش گذاشته شده، به بازدیدکنندگان این امکان را میدهد که تاریخ سنجش زمان را جستجو کنند. همچنین، حیاط این موزه با ساعتهای آفتابی، شنی، آبی و سوختی تاریخی زیبایی و جذابیت محوطه را افزایش میدهد. زیباییهای هنری و معماری ایرانی نیز در این موزه با نقوش اسلیمی، آجرکاریها، مقرنسکاری، معرقکاریهای دیواری، و گرهچینیهای پنجرهها و درها به چشم میخورند، که هر بینندهای را مسحور میکنند.
موزه تماشاگه زمان علاوه بر نمایش زیباییهای تاریخی و هنری، امکانات رفاهی چون کافه رستوران ریبار با صبحانههای معروف و فضای دلنشین، سرویس بهداشتی، نمازخانه و گالری موزه را برای عرضه آثار هنری از جمله نقاشیها، زیورآلات و صنایع دستی به بازدیدکنندگان ارائه میدهد. از جمله دیدنیهای اطراف موزه زمان شامل؛ باغ فردوس که اکنون به عنوان موزه سینما خدمت میکند، بازار سنتی و پر جنب و جوش تجریش که تجربهای از خرید سنتی در کنار میدان تاریخی آن را ارائه میدهد، و کاخ موزه سعدآباد با معماری ترکیبی از سبکهای اروپایی و ایرانی در باغی سرسبز و وسیع، تصویری رنگارنگ از تاریخ، هنر و فرهنگ ایرانی به بازدیدکنندگان خود نشان میدهد و آنها را به گذشتههای دور و نزدیک میبرد.