موزه شوش

موزه شوش یکی از گنجینه‌های فرهنگی ایران است که با مساحتی قابل توجه و موقعیت مکانی نزدیک به مکان‌های باستانی مهم همچون قلعه شوش و آرامگاه دانیال نبی، جاذبه‌ای برای گردشگران فرهنگی به شمار می‌رود. موزه دارای مجموعه‌ای ارزشمند از آثار باستانی است که دوره‌های مختلف تاریخی ایران از جمله عیلامیان، آخمنیدیان، ساسانیان و دیگر تمدن‌هایی که در این سرزمین سکونت داشته‌اند را به نمایش می‌گذارد. این آثار شامل اشیاء سفالی، سکه، مهرها، لوح‌های خط میخی و بسیاری دیگر از شیوه‌های هنری و فرهنگی هستند که به بازدیدکنندگان کمک می‌کند تا با تاریخ و فرهنگ ایران باستان به طور عمیق‌تری آشنا شوند.

موزه شوش، با داشتن مجموعه‌ای گسترده از آثار با ارزش تاریخی از جمله مجسمه‌ها و سرستون‌های دوران مسجد سلیمان و آپادانا، تابوت‌های سفالی و سنگی که روش‌های تدفین ایلامی‌ها را بازتاب می‌دهند، تزیینات دیواری و مجسمه‌های خدایان، خط نوشته‌های متنوع از اکدی تا پهلوی میانه، و گوی‌های سفالی و گل میخ‌های تزیینی، گنجینه‌ای از دانش و فرهنگ باستان را به نمایش می‌گذارد. این موزه نه تنها به دلیل محتوای غنی‌اش بلکه به خاطر چگونگی نمایش و معرفی آثارش به عموم، به یکی از مقاصد برجسته برای گردشگران فرهنگی و علاقه‌مندان به تمدن‌های کهن تبدیل شده است.

تاسیس موزه شوش با هدف به نمایش گذاشتن آثار باستانی کشف‌شده در طول 160 سال کاوش، در سال 1345 خورشیدی به پایان رسید و زیربنای 550 متر مربعی آن شامل دو سالن بود که محسن فروغی آن را طراحی کرد. زیبایی فضای باغ موزه به لطف اهدای درختان مرکبات توسط باغداران دزفولی حاصل شد. متأسفانه، موزه در طی جنگ هشت ساله ایران و عراق تعطیل بود، اما پس از بازسازی‌های گسترده از سال 1377 و افزوده شدن دو سالن جدید، در سال 1385 دوباره بازگشایی شد. امروزه موزه شوش در شش سالن خود میزبان آثاری از دوران مختلف تاریخی، از هزاره پنجم قبل از میلاد تا دوران قاجار، است و پذیرای بازدیدکنندگانی است که به تاریخ و فرهنگ علاقه‌مند هستند.