خواجوی کرمانی از بزرگان عالم ادبیات بوده و در استان کرمان به دنیا آمده و پس از سفر به آذربایجان، شام، عراق، اصفهان، ری و مصر در شیراز اقامت کرده است. او در دوران مغول می زیسته و در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفته است. خواجوی کرمانی با حافظ شیرازی روابط دوستانه ای داشته به طوری که این دو شاعر از اشعار یکدیگر در شعر هایشان به کار برده اند. این شاعر پر آوازه لقب نخل بند شاعران را نیز به خود اختصاص داده است و دیوان اشعار او شامل قصیده، غزل، ترکیب بند، ترجیع بند، مسمط، قطعه و مستزاد می باشد.
آرامگاه خواجوی کرمانی رو به روی دروازهی قرآن قرار گرفته و جزو مکان های پر بازدید شیراز محسوب می شود. چشمه رکن آباد نیز از نزدیک آرامگاه خواجو عبور میکند. در میان این مکان تاریخی گوری با سطح منحنی شکل وجود دارد و تنها چیزی که روی قبر حک شده، آیهای از سورهی الرحمن است. سه غار نیز در نزدیکی آرامگاه خواجوی کرمانی وجود دارد که عالمان آن زمان در یکی از غارها به عبادت با خداوند می پرداختند، همچنین نقش هایی مربوط به اساطیر ایرانی و اتفاقات تاریخی در فضای درونی و بیرونی آن دیده می شود.
مجسمه خواجوی کرمانی نیز در کنار قبر وی ساخته شده است. می توانید در کنار مقبره خاجو نشسته و اشعار زیبایش را در بوستان خاجو خوانده و لذت ببرید، همچنین منظره شیراز در این محل از فراز کوه نمایان است، آبشار مصنوعی، آسیاب خواجو، شیر سنگی و نقش برجسته فتحعلی شاه از بخش های جذاب این مکان هستند. از نزدیک ترین جاذبهها به آرامگاه این شاعر بزرگ، میتوان دروازه قرآن، آرامگاه حافظ ،باغ موزه هفت تنان، بوستان کوهستانی نور، پارک کوهپایه و باغ موزه جهان نما که در فاصله بسیار کمی از آن واقع هستند را نام برد.