امامزاده شاهزاده حسین قزوین

مقبره امامزاده شاهزاده حسین قزوین، فرزند امام رضا (ع) جزو کهن‌ترین مزارهای موجود در ایران و نیز از معروف ترین اماکن زیارتی در شهر قزوین است. گفته شده که شاهزاده حسین (ع) در راه سفر به مرو به هنگام عبور از قزوین، در سال ۲۰۱ هجری قمری در این شهر درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. مزار امامزاده شاهزاده حسین قزوین در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم شناخته و معروف شد. این امامزاده در دوران‌های مختلفی مورد مرمت قرار گرفت و به جز ضریح چوبی امامزاده قسمت‌های دیگر بنا متعلق به دوران صفویه و قاجار می باشند.

درهای چهارگانه حرم مربوط به دوران صفویه و تزئینات کاشیکاری و 6 مناره کوچک سردر شمالی در دوران قاجار به بنای اصلی اضافه شده اند؛ این بنا اصالتاً مربوط به دوره ایلخانی می باشد. مجموعه بناهای امامزاده شاهزاده حسین قزوین شامل: دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا. ورودی شمالی دارای طاق نما و شش مناره‌ می باشد که هر یک با کاشی‌کاری‌های بسیار زیبا تزیین شده‌ است. در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نام‌های بالا سر و پایان پا شناخته می شوند و دارای گچبری و کاشیکاری می باشند. فضای داخل بقعه امام زاده شاهزاده حسین قزوین با کاشی خشتی هفت رنگ، بدنه آن با آیینه کاری و زیر گنبد با کتیبه‌هایی به خط ثلث تزیین شده‌ است.

قدیمی‌ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، درِ چوبی منبت کاری شده آن است که در سال ۹۶۷ هجری به ساختمان امام زاده اضافه شده‌است. طبق کتیبه‌ای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی روی مزار آن کار گذاشته شده است. در سال‌های اخیر نیز مجموعه شاهزاده حسین مرمت شده و بناهایی را به آن اضافه کردند، که از جمله آن‌ها بنای یادبودی است که به یاد محمدعلی رجایی رئیس‌جمهور سابق ایران، ساخته‌اند.