مناره آجری خرم آباد

مناره آجری خرم آباد متعلق به قرن چهارم هجری قمری با قدمتی حدود ۹۰۰ سال در استان لرستان و جنوب خرم‌آباد و در کنار مکان شهر قدیمی شاپورخواست قرار دارد. مناره بنایی بلند و کشیده است که معمولا در کنار بناهای مذهبی مثل مساجد ساخته می شود. در دوره اسلامی ساخت منارها رایج تر شد به طوری که در سال های اول اسلام، مناره ها معمولا به صورت تکی و در کنار مساجد بنا می شدند؛ ولی از حدود قرن پنجم هجری روش ساخت و ساز آن ها تغییر کرد و به صورت دوتایی در سردر ورودی مسجد به کار برده شدند.

مناره آجری خرم آباد به شکل استوانه ای بر روی سنگ مکعبی  جای گرفته و حدود ۳۰ متر ارتفاع دارد؛ با توجه به سبک معماری مناره، تاریخ بنای آن به دوره فرمانروائی دیلمیان برمیگردد. کاربرد این بنا در گذشته برای راهنمایی وهدایت کاروانیان، دیده بانی و نگهبانی از شهر بوده است. قطر سطح تحتانی مناره آجری خرم آباد ۵٫۴ متر است؛ ورودی بنا در جبهه غربی روی سطح پایه  قرار گرفته و با پیمودن ۹۹ پله دورانی در فضای داخلی آن می‌توان به  پشت بام مناره  آجری رسید. در اطراف مناره دیواره هایی را می بینید که نشان می دهد در این مکان بناهایی مثل مسجد و کاروانسرا وجود داشته است.

ارتفاع بنا ‌در گذشته بیشتر بوده و در اثر دخالت عوامل طبیعی، به اندازه کنونی رسیده است. مکان واقعی این منار در شهر شاپور خواست می باشد و با توجه به ویرانه های اطراف به نظر می آید که این منار در آن زمان درست در مرکز شهر و مسلط به خانه ها و مسیرهای اطراف بنا شده است. در گذشته اگر اتفاقی در شهررخ می داد با روشن کردن دود در بالای مناره، دیگر قسمت های شهر باخبر می شدند و دروازه های شهر بسته می شد و شهر درحالت دفاعی قرار می گرفت.