مدرسه دارالفنون

مدرسه دارالفنون، اولین بنیاد آموزش نوین ایران است که در خیابان ناصرخسرو در مرکز شهر تهران واقع شده است. مدرسه دارالفنون در سال ۱۲۳۰ هجری شمسی به همت امیرکبیر وزیر ناصرالدین‌شاه قاجار، برای آموزش علوم و فنون جدید تاسیس شد. دارالفنون سیزده روز پیش از قتل امیرکبیر و با حضور ناصرالدین شاه، میرزا آقاخان نوری صدراعظم جدید و گروهی از دانشمندان و معلمین ایرانی و اروپایی با ۳۰ نفر شاگرد رسماً افتتاح شد.  هدف از ساخت این مدرسه، افزایش آگاهی و علم مردم کشور بوده است و شاخه‌ها و رشته‌های آموزشی این بنیاد شامل پیاده‌ نظام، سواره‌ نظام، توپخانه، مهندسی، پزشکی، داروسازی، زبان فرانسه، علوم طبیعی، ریاضی، زبان انگلیسی و روسی، نقاشی و موسیقی می‌شد.

مدرسه دارالفنون در آن دوران هفت شعبه داشت و در نشریات و نامه‌های دولتی زمان قاجار با نام‌های متفاوتی از جمله مدرسه جدید، مدرسه نظامیه، مکتب‌خانه پادشاهی، تعلیم خانه و معلم خانه ذکر شده است. مدرسه دارالفنون تا سال ۱۳۵۷ با کاربری دبیرستان به فعالیت خود ادامه می‌داد اما با پیروزی انقلاب اسلامی، به مرکز تربیت معلم تبدیل شد. ساختمان یک حیاط مرکزی دارد که اتاق‌ها در چهار طرف حیاط، در دو طبقه قرار گرفته‌اند و راه ارتباطی به طبقه‌ بالا از چهار راه‌ پله صورت می‌گیرد که در گوشه‌‌های شمال شرقی و جنوب شرقی و جنوب غربی واقع شده اند.

این مدرسه دارای ۵۰ اتاق می باشد که از نظر اندازه دقیقا شبیه به یکدیگر هستند و در تمامی این اتاق ها کنده کاری ها و گچ بری های زیبایی انجام شده است. در سمت شمال مدرسه نیز حیاط دیگری قرار دارد که به‌عنوان حیاط بازی از آن استفاده می‌شود. در قسمت جنوبی، سالن آمفی تئاتر و نمازخانه و سکوی نمایش تئاتر قرار گرفته است. نمای مدرسه توسط آجرهای پنج سانتی متری تزیین شده است و درِ ورودی بنا نیز دارای طاق زنجیره‌ای بلندی می‌باشد که در شمال شرقی مدرسه قرار گرفته و رو به خیابان ناصر خسرو باز می‌شود.