موزه آبگینه و سفالینه

در دهه ۱۲۹۰ شمسی ساختمانی متعلق به دوران ابتدای حکومت پهلوی در تهران، میان باغی به مساحت ۷۰۰۰ مترمربع به دستور احمد قوام بنا شده و مدتی بعد به عنوان سفارت کشورهای مصر و افغانستان مورد استفاده قرار گرفته است. در سال ۱۳۵۴ خانه قوام به موزه آبگینه و سفالینه که موزه تخصصی شیشه و سفال در ایران می باشد، تبدیل شد. این بنا یک اندرونی و بیرونی دارد؛ ساختمان بیرونی به موزه آبگینه و ساختمان اندرونی متعلق به بنیاد فارابی می باشد.

این ساختمان هشت ضلعی که معماری آن تلفیقی از سبک ایرانی و اروپایی قرن نوزدهم میلادی است، شامل دو طبقه و پنج تالار به نام های  تالار بلور، تالار مینا، تالار صدف، تالار زرین فام، تالار لاجورد یک و تالار لاجورد دو می باشد. تالار بلور و مینا در طبقه اول و تالارهای دیگر در طبقه دوم قرار دارند. در تالار بلور، شیشه ها و لوله های شیشه ای بسیار قدیمی و سفال های کشف شده ایرانی وجود دارد و تالار مینا محل نگهداری آثار شیشه‌ ای در کنار آثار سفالی مانند گلدان سفالی منقوش و کوزه‌ های هندسی می باشد.

به طور کلی در طبقه اول موزه آبگینه، آثاری را می بینید که قدمت آن‌ها به دوران پیش از اسلام باز می‌ گردد. طبقه دوم موزه آبگینه نیز برای نمایش سفال و شیشه در دوره‌ های قبل از اسلام و دوران پس از ورود اسلام به کار می رود. موزه توسط منبت کاری چارچوب درها و پله ها و آجر کاری نما مزین شده و گچ‌ بری‌ های زیبایی از سه دوره دارد یعنی گچ‌ بری‌ های زمان ساخت عمارت، گچ‌ بری‌ های مربوط به زمانی که خانه به سفارت مصر تعلق داشت و گچ بری‌ هایی که توسط سازمان میراث فرهنگی اضافه شده اند.

در طراحی ویترین‌ های موزه از ستون‌ های تخت جمشید، کاخ تچر و کعبه زرتشت در نقش رستم استفاده شده است. امکانات موزه آبگینه و سفالینه شامل کتابخانه‌ای با بیش از 4000 نسخه کتاب با موضوعات باستان شناسی و تاریخ هنر، گالری‌ های موقت، فروشگاه موزه و دوره‌ های آموزشی رشته‌ های مختلف هنری متناسب با زمینه کاری موزه می باشد.