برج آزادی

در سال‌ ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ برج آزادی به منظور یادبود جشن‌ های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی توسط معماری حسین امانت با ۶۳ متر طول در تهران ساخته شد. این برج از چهار طبقه تشکیل شده و دو راه پله با ۲۸۶ پلکان و دو آسانسور دارد. در ساخت بنا از مصالحی چون قطعه سنگ مرمر جوشقان اصفهان و آهن استفاده شده است. از نظر معماری تلفیقی از معماری هخامنشی، ساسانی و اسلامی است؛ چنان که خطوط موازی پایه ها مربوط به سبک هخامنشی و کاشی‌ کاری فیروزه‌ای‌ از دوره صفوی، قوس بالایی مربوط به معماری اسلامی، معماری زیر گذر شرقی بنا شبیه به معماری بازارهای سنتی ایران و در طبقات میانی، روشندان هایی مشابه روشندان های های خانه های قدیمی کشور قرار دارند.

دهانه های بزرگ بنا رو به سمت شرق و غرب و دهانه های کوچک آن به سمت جنوب و شمال است. در طراحی فضای اطراف بنا به مفاهیم تکرار، تشابه، تکامل و تقارن ارزش خاصی داده شده و تقریبا هر چیزی در این فضا، تقارنی در سمت دیگر میدان دارد. محوطه زیرین برج که پس از طی کردن تعدادی پله می توان به آن رسید، شامل تالار آینه، بلیت فروشی، تالار کهن، سالن تشریفات، سالن نمایش، راهروی فناوری اطلاعات، نگارخانه اقوام، کتابخانه، تالار ایرانشناسی، سالن ایران شناسی و گذرگاه پیشینیان می باشد در واقع فضاها، بیشتر جنبه نمایشگاهی دارند. نخستین بخشی که در طبقه زیرزمین پیش رویتان قرار دارد سالن ایرانشناسی می باشد که ماکت نقشه ایران و فرهنگ استان های مختلف کشور را به گردشگران معرفی می کند.

گذرگاه پیشینیان 170 متر مربع  مساحت دارد و آثار هنرمندان مختلف در این محل به نمایش گذاشته شده است. راهروی فناوری اطلاعات یکی از محبوب ترین بخش های برج آزادی است که می توانید توسط آن با ربات های پیشرفته و مدرن آشنا شوید. تالار کهن آثار تاریخی و هنری ایران و عروسک های نمایشی کشورهای مختلف را در درون خود دارد. طبقه میانی یا دوم قابل بازدید نیست و تنها برای تعویض آسانسور کاربرد دارد و همچنین در طبقه سوم می‌توانید جزئیات معماری برج و گنبد را به وضوح تماشا کنید و طبقه آخر نمایانگر تهران  در ارتفاع 40 متری است.